Jajka decu i takie tam marudzenie

Jednak się zmobilizowałam :) Jajka zostały zdekupażowane! Po raz pierwszy i nie ostatni. 

Za to, nie mam zupełnie pomysłu na stworzenie sensownego tekstu. Tak na prawdę siedzę przed komputerem już trzecią godzinę i próbuję coś sklecić. Tym razem jednak czuję się tak, jak w szkole, po zadaniu przez nauczycielkę wypracowania. Napisanie pierwszych słów było wtedy dla mnie jak droga przez mękę, dlatego wszystkie prace zostawiałam na ostatnią chwilę, a potem bałam się, czy zdążę je napisać. Ale jak już wypociłam wstęp, to rozwinięcie i zakończenie samo przychodziło. Z tym rozpoczęciem pisania, nie chodziło o brak pomysłu (tak jak i teraz - chciałam napisać skąd wzięła się tradycja malowania jajek - wiecie?) - to była raczej totalna pustka w głowie, gdy widziałam czystą kartkę. Na szczęście często Mama przychodziła mi z pomocą! To była ulga w cierpieniu! Kiedy w końcu znalazłam się na studiach, bardzo się cieszyłam, że pisanie rozprawek, recenzji czy esejów już jest daleko za mną... A potem zaczęłam prowadzić blog i sprawa z trudnością w tworzeniu tekstów nagle się sama rozwiązała. Moim problemem było to, że wypracowania napisać musiałam, a zawsze czułam wewnętrzny bunt przeciwko przymusowi. Tego nie ma w pisaniu bloga - nie muszę tego robić, tylko chcę :)

A teraz zapowiadane jajca - miłego przewijania:

jajka styropianowe, wydmuszki kurze, grunt, biała farba, serwetki, lakier

(nie stosowałam tym razem kleju i wiecie co - nie widzę różnicy. Fragmenty serwetki kładłam na suche pomalowane jajko i smarowałam bardzo delikatnie pędzelkiem zanurzonym wcześniej w lakierze akrylowym - tym sposobem pominęłam krok z użyciem kleju i czekaniem na jego wyschnięcie)

Podczas dekupażowania zazwyczaj robię duży bałagan (farba spływa po ścianach, podłoga jest poklejona lakierem... ;-P), więc żeby zredukować chaos w domu - "serwetkuję" hurtowo. Tym razem poza jajami, ozdobiłam również butelkę i plastikowy pojemnik:

 A na koniec z okazji wczorajszego Międzynarodowego Dnia Szczura: