Czwartek z inspiracjami. Yarn Bombing czyli ubrania dla czołgu i koparki.

Street Art czyli sztuka tworzona w miejscu publicznym, na ulicy. Mimo swojej przeszłości związanej z graffiti i muralami, staje się coraz modniejsza wśród rękodzielników. Ludzie zafascynowani mocą szydełka, drutów, rąk i włóczki, tworzą ubrania dla hydrantów, obszydełkowują drzewa oraz nadają nowy charakter pomnikom i rzeźbom.

W 2005 roku pewna amerykanka Magda Sayeg prowadząca sklepik, wpadła na pomysł obszydełkowania klamki do drzwi. Ten projekt został bardzo ciepło przyjęty przez klientów sklepu, więc Magda zdecydowała, że potraktuje włóczką także znak stojący przed sklepem. Szydełkowy strój znaku stop stał się hitem w mieście. Ludzie zatrzymywali się przed nim i robili sobie pamiątkowe zdjęcia. W związku z taką popularnością znaku, Magda Sayeg zebrała swoje dziergające koleżanki i wszystkie razem zaczęły ozdabiać inne znaki drogowe. Dzięki temu, wkrótce rękodzielniczka otrzymała zamówienie sponsorowane przez Vodka Absolut od Galerii z Meksyku, na wykonanie szydełkowego ubrania dla miejskiego autobusu. 

Autobus obszydełkowany przez Magdę Sayeg  źródło zdjęcia

Ten autobus został symbolem nowego ruchu o nazwie "Yarn Bombing" - bombardowanie włóczką (inne nazwy to yarn storming, urban knitting, graffiti kiniting itd.). Ruch ten stał się bardzo popularny na całym świecie (na podstawie: 1, 2). A sama Magda Sayeg jest teraz znaną artystką, tworzącą dzieła zamawiane przez różnych inwestorów.

Yarn Bomberzy ubierają we włóczkę wszystko. Od drzew, rzeźb, schodów, aż po czołgi, czy koparki. W Internecie można znaleźć mnóstwo zdjęć związanych z tym rodzajem sztuki. Ja wybrałam kilka przykładowych:

Autorzy: Lorna i Jill Watt, San Mateo, Kalifornia (źródło zdjęcia)

Autor: Sarah Rudder (źródło zdjęcia)

Szydełkowy czołg, Kopenhaga (źródło zdjęcia)

Autorzy: Lorna i Jill Watt. Kwiecień 2014, San Francisco (źródło zdjęcia)
Więcej zdjęć Lorny i Jilla znajduje się na ich Instagramie: knitsforlife

Ace-age Mammals, Jukon (źródło zdjęcia)

Schody przed Katedrą w Helsinkach (źródło zdjęcia)

Ciekawe prace tworzy Agata Oleksiak znana jako Olek. Jest to Polka mieszkająca w Stanach. Jej dzieła możecie znaleźć także tutaj -artsy.net/artist/olek 

Autorka: Olek (Agata Oleksiak), Nowy York (źródło zdjęcia)

Autorka: Olek (Agata Oleksiak), Wall Street, USA (źródło zdjęcia)

Wykorzystanie włóczki w upiększaniu przestrzeni publicznej staje się popularne także w Polsce. W wielu miastach tworzą się grupy osób zainteresowanych tym rodzajem sztuki (np. Saskie trykoty). Organizowane są Festiwale Sztuki Ulicznej między innymi w Katowicach czy Warszawie, podczas których powstają również dzieła z włóczki (np. wykonane przez Agatę Oleksiak różowe sweterki dla koparek). W programach różnych imprez pojawiają się zabawy związane z tworzeniem dzianiny w skali makro. Taką formę aktywności w zeszłym roku zorganizowała np. Bryzeida (blog druterele). Podczas gliwickiej ArtNocy zmotywowała ona wiele osób do stworzenia mostu z włóczki: 

źródło zdjęcia

Instalacje z włóczki są łatwe do usunięcia, nie niszczą przestrzeni miejskiej, nie są aktami wandalizmu (jak np. większość rysunków na murach), choć nie są legalne (ale za to mało intensywnie ścigane). Yarn Bombing ożywia miasto i poprzez analogię do kocy i dywanów, nadaje mu bardziej "domowy" charakter, a przy okazji wywołuje uśmiech i pozytywne odczucia. Akcje ozdabiania włóczką są też fajną zabawą, mobilizują ludzi do współpracy i wspólnego spędzania czasu. Generalnie - same plusy (choć wiem, że wiele osób będzie się zastanawiało nad użytkową stroną yarn bombingu... ale w końcu z założenia jest to sztuka, a sztuka nie musi być praktyczna i użytkowa). 

Mnie już ręce świerzbią, żeby obszydełkować najbliższe drzewo w okolicy ;) 

A co Wy sądzicie o yarn bombingu?